همواره ارائه يك سيستم برق و سيستم خنك‌كننده مناسب و قابل اطمينان يكي از مهمترين اركان يك مركزداده استاندارد و جزء مهمترين اهداف يك زيرساخت‌ فيزيكي مناسب مي‌باشد. یونیت‏های سرمایش (Cooling Unit) برای خنک نمودن محیط مرکز داده مورد استفاده قرار می‏گیرند که دارای انواع مختلفی می‏باشند. این یونیت‏ها شامل اسپلیت‏ها، یونیت‏های InRoom ، یونیت‏های InRow و یونیت‏های InRack می‏باشند. پارامترهای مهم سیستم سرمایش به شرح زیر می‏باشد

سیستم سرمایش یکی از عناصر بسیار مهم دیتاسنتر محسوب می‏شود، تجهیزات اکتیو نظیر سرورها، Storageها و غیره جهت عملکرد صحیح بایستی در دمای استاندارد بکار گرفته شوند. دمای بالا علاوه بر تاثیرگذاری بر عملکرد صحیح تجهیزات، موجب کاهش طول عمر تجهیزات نیز می‏گردد. مطابق استانداردهای طراحی دیتاسنتر (TIA942) دمای اطاق تجهیزات بایستی بین 20 الی 25 درجه سانتی‏گراد باشد که نقطه تنظیم مرسوم 22 درجه سانتی‏گراد با تلرانس دمایی 1 ± درجه سانتی‏گراد می‏باشد.

وجود رطوبت در هوا موجب سنگین شدن ذرات گرد و غبار و جلوگیری از معلق ماندن و نفوذ به داخل تجهیزات می‏گردد، رطوبت نسبی اتاق تجهیزات بایستی 45 الی 50 درصد باشد کنترل رطوبت نسبی به دلایل زیر بسیار مهم است.

خوردگی: رطوبت بیش از حد در هوا، پتانسیل خوردگی گازها را افزایش می‏دهد و باعث خوردگی قطعات می‏گردد.

تخلیه الکترو استاتیک (ESD): ESD به معنی تخلیه سریع الکتریسیته ساکن بین اجسام دارای اختلاف پتانسیل الکتریکی می‏باشد و می‏تواند موجب آسیب رساندن به تجهیزات گردد.

وقتی RH زیر 30درصد است شرایط بحرانی می‏شود، ESD می‏تواند باعث تغییر مشخصات الکتریکی گردیده و یا موجب از کار افتادن آنها گردد.

گرد و غبار و ذرات معلق از عوامل آسیب رساندن به تجهیزات می‏باشند به جهت جلوگیری از انتشار ذرات معلق بایستی هوای دمیده شده فیلتر گردیده و هوای پاک در محیط به گردش در آید.

در این سیستم کل فضائی که تجهیزات در آن قرار گرفته‏اند خنک می‏شود و بنابراین تجهیزات نصب شده در آن فضا نیز خنک می‏شوند. این سیستم معمولاً با استفاده از کولر گازی پیاده‏سازی می‏گردد. این روش دارای معایب زیادی به شرح زیر می‏باشد:

• راندمان پائین
• عدم امکان خنک‏سازی یکنواخت تجهیزات
• عدم امکان خنک کردن رک‏های با دانسیته حرارتی بالا
• (Mean Time To Failure)MTBF پائین بدلیل اینکه این سیستم‏ها برای مصارف اداری و خانگی طراحی شده‏اند.
• امکان نشت انتشار آب از اسپلیت به روی تجهیزات
• جذب رطوبت هوا که موجب افزایش گرد و خاک و افزایش ESD (Electro Static Discharge) می‏گردد.
• مصرف انرژی زیاد
• عدم امکان کارکرد یکسره در چهار فصل سال

این سیستم در مراکزی که دارای کف کاذب و یا سقف کاذب می‏باشند قابل پیاده‏سازی است. در این روش سیستم سرمایش از نوع Package بوده و هوای خنک به زیر کف کاذب (Down flow) و یا بالای کف کاذب (Up flow) دمیده شده و از زیر/ بالای رک‏ها و یا از دریچه‏های مقابل (بالا/ پائین) رک‏ها وارد رک شده و موجب خنک شدن تجهیزات می‏گردد. به جهت بالا بردن راندمان در این روش رک‏ها به گونه‏ای قرار می‏گیرند که جلوی رک‏ها روبروی هم و پشت رک‏ها نیز روبروی هم باشد بدین ترتیب با ایجاد راهروی سرد و راهروی گرم، هوای سرد و گرم کانالیزه شده و تداخل کمتری با یکدیگر داشته و از اغتشاش جریان هوای گرم و سرد جلوگیری می‏شود و سبب افزایش راندمان سیستم سرمایش می‏گردد.

معایب این سیستم عبارتند از:

• عدم امکان خنک کردن رک‏هائی با دانسیته حرارتی بالا
• لزوم استفاده از کف/سقف کاذب
• بوجود آمدن نقاط گرم (Hot Spot) در فضای مرکز کامپیوتر
• تاثیر موانع فیزیکی در زیر کف کاذب و یا بالای سقف کاذب در سرمایش تجهیزات
• لزوم درزبندی کف/سقف کاذب و جلوگیری از خروج هوا از منافذ
• توزیع دما در این روش نامناسب است (هر چه از سیستم خنک کننده دورتر شویم توان پرتاب جریان سرمایش کاهش می‏یابد و همچنین در بالای رک‏ها شاهد افزایش دما خواهیم بود)

مزایای این سیستم عبارتند از:

• در فضاهایی با ابعاد کوچک، انتخاب مناسبی می‏باشد.
• در پروژه‏های بزرگ می‏توان تلفیقی از یونیت‏های سرمایش InRow و InRoom را در مراکز داده استفاده نمود.
• می‏توان با چیدمان صحیح از طریق کف/سقف کاذب جریان هوای مطلوبی را ایجاد نمود.

در شکل زیر شماتیکی از یونیت‏های سرمایش InRoom از نوع Down Flow نمایش داده شده است.

یونیت های InRow در کنار رک‏ها چیده شده و از نظر ارتفاع و عمق باید هم اندازه رک‏ها باشند. این سیستم‏ها هوای گرم خارج شده از پشت رک‏ها را مکیده و پس از عبور از فضای داخلی یونیت‏های سرمایش هوای گرم موجود را خنک نموده و از طریق فن‏های موجود در جلوی یونیت‏ها به جلوی رک‏ها می‏دمند، لذا با توجه به اینکه بین این سیستم‏ها و رک‏ها فاصله‏ای وجود ندارد و همچنین بدلیل اینکه هوای خنک دمیده شده تمام فضای مقابل رک‏ها را پوشش می‏دهد لذا توزیع دما بهتری صورت گرفته و همچنین امکان خنک کردن رک‏هائی با دانسیته حرارتی نسبتاً بالا وجود دارد. در این روش نیازی به کف کاذب نمی‏باشد و همچنین راندمان و توزیع دما در این سیستم سرمایش تا حد بسیار زیادی بهبود می‏یابد. در شکل زیر نحوه جانمایی یونیت‏های سرمایش InRow نشان داده شده است.

در این سیستم‏ها یونیت‏های سرمایش در اتاق مرکز داده بواسطه  لوله‏کشی انجام شده به چیلرهای آبی که در پشت بام مجموعه و یا در فضای حیاط واقع شده اند متصل می‏شوند. حرارت تولید شده در فضای اتاق مرکز داده توسط یونیت‏های سرمایش تعبیه شده خنک می‏شود به طوری که آب سرد حاصله از چیلر در یونیت‏ها جاری شده و گرمای حاصل از رک‏های موجود توسط مکنده‏های یونیت‏های سرمایش مکیده شده و وارد یونیت سرمایش می‏شود و طی انجام  تبادل حرارتی بین آب سرد و گرمای حاصله جریان هوای خنک توسط فن‏های یونیت‏های سرمایش به مرکز داده دمیده می‏شود و این فرآیند در یک چرخه بسته دوباره تکرار می‏شود.

در این سیستم‏ها یونیت‏های سرمایش در اتاق مرکز داده بواسطه  لوله‏کشی انجام شده به کندانسورهای موجود در پشت‏بام مجموعه، فضای حیاط و یا فضای پارکینگ مجموعه متصل می‏شوند. حرارت تولید شده در فضای اتاق مرکز داده توسط یونیت‏های سرمایش تعبیه شده خنک می‏شود به طوری که گاز سرد حاصله از کندانسور در یونیت‏ها جاری شده و گرمای حاصل از رک‏های موجود توسط مکنده‏های یونیت‏های سرمایش مکیده شده و وارد یونیت سرمایش می‏شود و طی انجام  تبادل حرارتی بین گاز سرد و گرمای حاصله جریان هوای خنک توسط فن‏های یونیت‏های سرمایش به مرکز داده دمیده می‏شود و این فرآیند در یک چرخه بسته دوباره تکرار می شود.